حوزه it

همیشه خریدن یک کامپیوتر جدید نمی‌تواند مقرون به صرفه باشد و شما می‌توانید به راحتی و با صرف هزینه‌ای کمتر، سیستم خود را پیشروی کردن دیتا و برخی از مشکلات بوجود آمده‌ی برآمده از قطعات و سخت‌افزار‌های کهن را با این روش، برطرف کنید. در این مقاله منظور داریم الی شما را با نحوه‌ی راهنمای ارتقا سخت‌افزاری کامپیوتر و لپ‌تاپ‌ به صورت ناچیز آشنا کنیم. در پیوستگی با ما همراه باشید.

امروزه خرید و فروش رایانه اشاعه زیادی مکشوف است. این کار، وما کار بدی نیست ( بخصوص این‌که یک فرآوری کنند‌ه‌ی سیستم‌های کامپیوتری باشید). در حقیقت، با به کارگیری تمامی دستگاه‌های ویندوزی فروخته شده در ۵ سال گذشته، می‌توانید در وب به گشت و گذار بپردازید، ایمیل‌های خویش را چک کنید و حتی فایل‌های ویدئویی با کیفیت بالا را نیز پخش کنید. بسته به سخت‌افزار بهره‌گیری شده در سیستم، احتمالاً بتوانید بازی‌هایی را نیز که به تازگی منتشر شده، به نکوداشتن اجرا کنید. به همین دلیل، به ندرت ناچار می‌شوید الی برای اتمام کار‌های خود، یک کامپیوتر و یا لپ‌تاپ جدید، آن هم با قیمتی حدود ۱۰۰۰ دلار خریداری کنید.

اما این بدین معنا نیست که کامپیوتر شما را نمی‌توان پیشروی کردن داد. بالارفتن بعضی از قسمت‌ها کامپیوتر، ارزان‌تر از خرید یک رایانه جدید است. این شغل به اندازه‌ای که اندیشه می‌کنید، دشوار نیست. در این نوشتار راهنمای سریع و بهترین روش‌های پیشروی کردن سیستم ماشین‌های قدیمی ارائه شده است.

چگونه رایانه رومیزی خویش را ارتقاء دهیم

با وجود اشاعه استفاده از لپ‌تاپ در دهه‌ی گذشته، کامپیوتر‌های رومیزی همچنان به عنوان بهترین انتخاب برای کسانی که قصد خرید یک سیستم ارزان قیمت را دارند، مطرح است. به خصوص این‌که به راحتی می‌توان این کامپیوتر‌ها را ارتقاء داد.

در بالارفتن اکثر کامپیوتر‌های رومیزی، تمرکز اصلی بر روی قطعاتی هستند که به مادربورد و پردازنده متصل نیستند. اگر یک رایانه را مانند یک ماشین در عقیده بگیریم، می‌توان این‌طور پنداشت که، مادربورد مشابه یک قاب و پردازنده مانند یک موتور عمل می‌کند. در نتیجه می‌توان در صورت احتیاج به جای خرید یک سیستم جدید، آن‌ها را ارتقاء داد.

اما گزینه‌های دیگری نیز برای پیشروی کردن تند و ارزان هستی دارد.  افزایش ( حافظه‌ی ) RAM بهترین طریق کلاسیک برای درمان عملکرد یک سیستم کند و اجزاء مرتبط با آن است. اضافه کردن رم‌های بیشتر یا حتی جایگزین کردن ‌DIMMها ( اصطلاح فنی برای قسمتی از حافظه ) به طور کامل، پردازشی سریع و ساده است که به هیچ وجه تنظیمات خواصی برای سیستم‌عامل دربایستن ندارد. اگر بخواهید گنجایش رم خویش را به ۸ گیگا بایت افزایش دهید، این پیشه زیر ۵۰ دلار برای شما خرج دربر خواهد داشت و اگر از رم ۱۶ گیگابایتی بهره‌گیری کنید، کمتر از ۱۰۰ دلار.

زمانی که می‌خواهید یک رم برای سیستم خود بخرید، اطمینان حاصل کنید که با استاندار‌های DDR3 و DDR4 مطابقت داشته باشد و با سرعت ( که معمولا به مگاهرتز ذکر می‌شود ) و تعداد ‌DIMM‌های ( معمولا بین ۲ و ۸ است ) موجود در کامپیوتر و در ضمن با مقررات مربوط به ماردبورد، مطابقت داشته باشد. اگر از این بابت مطمئن نیستید، کتابچه‌ی راهنمای سیستم خود را بررسی کنید و یا فقط به قطعاتی که در حال آماده برروی کامپیوتر شما قرار گرفته، نگاهی بیندازید.

به خاطر بسپارید که اگر اسلات DIMM را مفتوح کنید، می‌توانید به راحتی شمار RAM بیشتری را به جای آن جایگزین کنید. اگر در حال حاضر، ۴ گیگابایت فضا در یک DIMM، در اختیار دارید، اضافه کردن یک DIMM، چهار گیگابایتی سایر می‌توانید تقریبا  دو برابر قیمت یک رم و برابر ۳۰ دلار برای شما هزینه دربر داشته باشد. برای این‌که بتوانید درباره تطبیق و نصب RAM اطلاعات کاملی توسط آورید، می‌توانید به مقالاتی که در این زمینه هستی دارد مراجعه کنید.

درایو مکانیکی سیستم خویش را با SSD جایگزین کنید

بهترین گزینه‌ی بعدی برای افزایش سرعت یک رایانه قدیمی، جایگزین کردن هارد درایو کامپیوتر قدیمی با یک درایو SSD ( یا solid state drive)  است. امروزه ذخیره‌سازی اطلاعات برروی حافظه‌ی فلش، زیاد سریع‌تر از درایور‌های هاردهای کهن است. صحیح است که باید به ازای هر گیگابایت پول اکثریت بپردازید، ولی با پروا به تفریق سریع قیمت‌ها و همچنین مزایای به کارگیری SSD همانند افزایش سرعت بوت و پاسخگویی عمومی سیستم، به کارگیری این نوع درایو‌ها زیاد موثرتر خواهد بود.

تغییر هارد درایو، پیچیده‌تر از جایگزین کردن RAM است. برای این کار باید پاور SATA و کابل دیتا را به ترتیب به دکمه‌ی پاور و مادربورد کامپیوتر خود متصل کنید و حتی سیستم‌عامل خویش را به یک درایو جدید، منتقل کرده و یا آن را مجددا نصب کنید. بهتر است قبل از این‌که پروسه نصب را شروع کنید، از فایل‌های مهم خویش نسخه‌ی حامی تهیه کنید و برروی یک درایو خارجی یا سرویس‌ ذخیره‌سازی فضای ابری همانند Dropbox، منتقل کنید.

به سیستم خود کارت گرافیک اضافه کنید و یا آن را بالارفتن دهید

اغلب کامپیوتر‌های رومیزی با یک پردازنده‌ی گرافیکی یکپارچه، عرضه می‌شوند که با استفاده از آن دستورات مادربورد بی درنگ در مانیتور به نمایش در می‌آیند. اما اگر مایلید تا از مدل‌های جدیدتر کاربرد کنید و یا بازی‌های جذاب‌تر و حائز گرافیک بالاتری را اجرا کنید، به یک کارت گرافیک مجزای ADM و یا Nvidia نیاز دارید. بعضی از کارت‌های گرافیکی به یک اسلات PCIe برروی مادربور، متصل می‌شوند.  برخی را نیز باید آشکارا به منبع تغذیه متصل کرد.

ممکن است ناچار باشید لغایت بیش از ۱۰۰۰ دلار نیز بابت کارت گرافیکی بپردازید ولی گزینه‌های ارزانتر و دارای نیرو کمتر مشابه GTX 950 نیز وجود دارد که با استفاده از آن‌ها اکثر بازی‌هایی را که دارای تنظیمات گرافیکی متوسط هستند، می‌توانید با پرداخت مبلغی کمتر از ۱۵۰ دلار، بازی کنید.

سایر ابزارها جانبی، مثل یک مانیتور جدید، صفحه کلید و یا موس، مایه افزایش سرعت کامپیوتر شما نمی‌شود اما، می‌توانند به کارگیری آن را برای شما ساده تر کنند. اگر سرعت اینترنت شما ذیل است و از پیوست بی‌سیم برای دسترسی به اینترنت کاربرد می‌کنید، یک کارت شبکه‌ی Wi-Fi جدید می‌تواند به دلیل دسترسی به استاندار‌های سریع‌تر و در ضمن به انگیزه سازگاری بیشتر با این استانداردها، مایه افزایش سرعت دسترسی به اینترنت، شود.

لپ‌تاپ‌ها

این طور می‌توان گفت که بالارفتن سخت‌افزاری یک لپ‌تاپ می‌تواند هم ساده‌تر از یک رایانه رومیزی باشد و هم مشکل‌تر! ساده‌تر بودن آن به علت مختصر بودن گزینه‌ها و اجزایی هستند که باید تغییر کنند. ولی نصب این قطعات برروی لپ‌تاپ، پیچیده‌تر از نصب آن‌ها برروی رایانه رومیزی است.

اساسا ارتقا‌ء بسیاری از اولترابوک‌های جدید و همگی رایانه‌های شخصی قابل حمل، بدون باز کردن قطعات آن و قبول ریسک آسیب‌های احتمالی وارده شده به آن قطعات، غیر شدنی است. ( بدون در عقیده گرفت باطل شدن گارانتی ). اما مدل‌های قدیمی‌تر، به خصوص ماشین‌های بزرگتر و بازرگانی شرکت‌هایی مثل Dell، HP و LENOVO در حال آماده امکان دسترسی کاربران به بعضی از اجزای اصلی دستگاه را فراهم کرده‌اند.

دسترسی به رم و هارد دیسک در این لپ‌تاپ‌ها معمولا با یک پیچ گوشتی ساده و از راه جداکردن قسمت زیرین لپ‌تاپ یا بیرون کردن پورت‌های پلاستیکی دستگاه شدنی است. برای اطلاع از جزئیات بیشتر می‌توانید به دستورالعمل‌های موجود در  کتابچه‌ی راهنمای سیستم و یا به وب سایت شرکت سازنده‌ دستگاه، مراجعه کنید.

روش جایگزین کردن حافظه یا هارد دیسک برروی لپ‌تاپ تقریبا  همانند کامپیوتر‌های دسکتاپی است. ولی باید پروا داشته باشید که رم لپ‌تاپ با DIMMهای کوچکتر ارائه می‌شود و لپ‌تاپ‌ها به نیز به هارد دیسک‌هایی با اندازه‌ی کوچکتر از ۲.۵ اینچ بیچارگی دارند. در حال آماده اغلب SSDهای موجود به اندازه‌ی کافی حقیر هستند و می‌توان از آن‌ها در بسیاری از لپ‌تاپ‌ها کاربرد کرد. شما باید قبل از انجام این کار از سیستم‌عامل خویش نسخه‌ی حامی تهیه کنید و یا سیستم‌عامل را به به اتفاق کلیه‌ی درایو‌های باره نیاز، مجددا نصب کنید.

در بعضی از مدل‌های تجاری، باتری را می‌توان جداکرده و یا با یک باتری جدید، جایگزین کنیم. با این روش می‌توان باتری‌های قدیمی را به راحتی با یک باتری جدید، عوض کرد. اگر متوجه شدید که صفحه کلید و یا ترک پد لپ‌تاپ شما به خوبی پیشه نمی‌کند، می‌توانید آن‌‌ها را نیز جایگزینی کنید ( هرچند که این کار چندان هم ساده نیست )

این ایام «حسگرهای اثر انگشت» ( Fingerprint) بیش از هر سررسید دیگری قدرتمند هستند و در کناره سایر روش ها، سبب شده اند امنیت گوشی های هوشمند به مقدار قابل توجهی افزایش پیدا کند. این حسگرها در ضمن در حال آماده استفاده از گوشی های موبایل را بسیار ساده تر از ماضی کرده اند و دیگر هر بار نیاز به وارد کردن رمز عبور PIN نیست. ولی چه بسا تا به حال به این سوژه توجه نکرده  باشید که حتی می توان با به کارگیری این سنسورها امنیت برنامه ها و فایل های شخصی را هم افزایش داد.

در ساحل اینکه سنسورهای اثر انگشت می توانند برای افزایش امنیت کلی گوشی های هوشمند به پیشه گرفته شوند، می توان وظایف دیگری نظیر: تایید هویت برای ورود به برنامه ها و قفل گذاری فایل ها و برنامه های شخصی را هم به آن ها محول کرد. به عبارت دیگر؛ در گوشی های هوشمند امروزی می طاقت سنسورهای شناسایی پرتو انگشت را طوری برنامه ریزی کرد که دسترسی به همه برنامه ها و فایل ها، از شبکه های اجتماعی گرفته تا عکس های شخصی را محدود کنند.

اما چگونه می توان در گوشی های هوشمند مختلف این قابلیت را برنامه ریزی کرد؟ در پایین پیش درآمد طریق به کارگیری این ترفند در برندهای مختلف از گوشی های هوشمند را باره رسیدگی قرار می دهیم و سپس به معرفی سه برنامه که بهترین عملکرد را در قفل برنامه ها و فایل ها با به کارگیری سنسور اثر انگشت فراهم می کنند می پردازیم.

هواوی

هواوی یکی از نخستین شرکت هایی بود که قابلیت قفل برنامه ها و فایل ها با به کارگیری سنسور پرتو انگشت را به گوشی های خویش آورد. برای نخستین بار در گوشی Ascend Mate 7 و محصولات هم رده با آن، گواه حضور نسخه برقرار این قابلیت بودیم و همچنان در جدیدترین محصولات این شرکت نیز می توان آن را به پیشه گرفت.

برای اینکه در گوشی های هواوی بتوانید این قابلیت را پرکار کنید، باید مسیر Settings، سپس Security and privacy و در پایان Fingerprint ID را طی کنید. در این بخش می توانید به تنظیمات دو قابلیت Access Safe و Access App Lock که به ترتیب با هدف قفل فایل ها و برنامه ها به کار گرفته می شوند، دست پیدا کنید.

اما برای فعال سازی قابلیت قفل گذاری بر روی برنامه ها باید به گذرگاه Settings، سپس Security and privacy و در انتها App lock مراجعه کنید؛ سپس برنامه هایی را که منظور دارید فقط بعد از تایید سنسور پرتو انگشت باز شوند، انتخاب نمایید. به این ترتیب هرگاه آی گرد از این برنامه ها را لمس کنید، فقط پس از معرفی بدست سنسور نشانه انگشت، امکان دسترسی به آن  هستی خواهد داشت.

برای اینکه بتوانید در گوشی های هواوی، فایل های شخصی خود را در وضعیت قفل قرار دهید نیز باید گذرگاه Settings، سپس Security and privacy و در پسین Access Safe را طی کنید. در این دسته می توانید فایل های باره عقیده خود را به این قابلیت اضافه کنید.

از طریق روش دیگری نیز می توان فایل های شخصی را قفل کرد. برنامه نمایش فایل های گوشی خویش را مفتوح کنید، سپس فایل موردنظر خود را مکشوف و آن را لمس و انگشت خویش را برای مدتی نگه دارید. از منوی مفتوح شده گزینه More و سپس Move to safe را گزینش کنید.

وان پلاس

این فرآوری کننده گوشی های پرچمدار، از زمان عرضه اسمارت فون وان پلاس 2 تاکنون، محصولات خویش را به سنسورهای پرتو انگشت مجهز کرده است. در طی این سال ها این حسگرها در گوشی های وان پلاس فقط برای باز و بسته کردن قفل صفحه نمایش مورد بهره‌گیری پیمان می گرفت؛ اما در احد دو سال بازپسین قابلیتی با عنوان App Locker به رابط کاربری این شرکت اضافه شد که به کاربران فرمان می دهد با استفاده از حسگر اثر انگشت، بر روی دسترسی به برنامه ها محدودیت وضع کنند.

برای اینکه بتوانید در گوشی های وان پلاس این قابلیت را فعال کنید، نخست وارد راه Settings، سپس Utilities و آن گاه App Locker شوید. در گام پس رمز PIN خویش را وارد کنید تا گزینه ای تحت عنوان Add apps در دسترس قرار بگیرد. با استفاده از این گزینه می توانید برنامه هایی را که هدف قفل کردن آن ها را دارید برگزیدن کنید. با این پیشه هرگاه برای باز کردن این برنامه ها تلاش کنید، باید با استفاده از سنسور پرتو انگشت، هویت خود را تایید کنید.

گوشی های وان پلاس وانگهی لغایت شماری پیش قابلیت دیگری با عنوان SecureBox را در کمر بستن داشتند که به کاربران فرمان می داد از فایل های شخصی خود محافظت کنند؛ اما سال گذشته بود که گروهی از کاربران اعلام کردند که در این قابلیت باگ مهلکی وجود دارد که فرمان می دهد به راحتی بتوان توسط سایر برنامه های مدیریت فایل به فایل های قفل شده دسترسی پیدا کرد. وان پلاس مدتی بعد این باگ را رفع کرد و این قابلیت را با یک عنوان جدید؛ یعنی Lockbox به گوشی های خویش آورد.

می توان در گوشی های این کمپانی با مراجعه به گذرگاه File manager، سپس Categories و در خاتمه Lockbox به این قابلیت دسترسی پیدا کرد. هنگامی که قصد دارید برای اولین بار از این قابلیت کاربرد کنید باید رمز PIN گوشی خویش را وارد کنید؛ اما برای دفعات بعدی امکان تعیین هویت با استفاده از سنسور اثر انگشت نیز ممکن خواهد بود.

برای اینکه بتوانید فایل های گوناگون را به قابلیت Lockbox اضافه کنید؛ باید در برنامه مدیریت فایل ها، فایل موردنظر را یافته و یک لمس همراه با درنگ بر روی آن صورت دهید، سپس بر روی منوی سه نقطه موجود در رأس صفحه نمایش کلیک کنید و گزینه Move to Lockbox را انتخاب نمایید.

Oppo

Oppo نیز همچون وان پلاس، سنسورهای معرفی اثر انگشت را بدست محصولات خود در دسترس کاربران قرار می دهد. در جدیدترین دودمان از گوشی های هوشمند این شرکت قابلیت قفل کردن برنامه ها و فایل های شخصی تعبیه شده است. برای اینکه بتوانید این قابلیت را فعال کنید، نخست باید مسیر Settings، سپس Fingerprint, face and passcode و در واپسین،انجام Privacy passcode را طی کنید. در این بخش گزینه ای با عنوان Turn on privacy passcode را خواهید یافت که پس از لمس آن، وارد کردن یک رمز عبور مد نظر از کاربران درخواست می شود.

در این بخش در ضمن احتیاج است که کاربران به یک سوال امنیتی پاسخ دهند تا در صورت فراموش کردن رمز عبور، امکان بازیابی آن هستی داشته باشد. وانگهی امکان وارد کردن یک آدرس ایمیل نیز برای پیوستگی حساب کاربری هستی دارد.

هنگامی که این فرآیند به سرانجام برسد، امکان دسترسی به قابلیت قفل گذاری برنامه ها و فایل های شخصی با استفاده از سنسور نشانه انگشت در پنجره Privacy passcode ممکن خواهد بود. همچنین می توان به این قابلیت از طریق راه Settings، سپس Security و در خاتمه App lock/private safe نیز دسترسی پیدا کرد. اگر در این دسته تنظیمات App Lock را لمس کنید؛ می توانید برنامه هایی را که پس از بازکردن آن ها به تایید هویت با به کارگیری پرتو انگشت بیچارگی است را مشاهده و تعیین کنید.

تنظیمات Private Safe نیز مطابق با انتظارات پروانه می دهد که فایل های اکثریت را به حالت قفل درآورید. برای تماشا فایل های قفل شده نیز باید به همین دسته مراجعه کرد.

برخلاف بسیاری از دیگر فرآوری کنندگان گوشی های هوشمند، Oppo به کاربران خود فرمان نمی دهد از راه برنامه مدیریت فایل، فایل ها را گزینش و به حالت قفل درآورند و کاربران برای این کار باید همش به منوهای بالا مراجعه کنند. با این وجود، کاربران می توانند برای دسترسی سریع تر به منوی بالا، یک آی میان بر را برپایی و بر روی صفحه Homescreen خویش قرار دهند. برای این شغل در پنجره Private safe، بر روی گزینه با عنوان Cog کلیک کنید و در پنجره بعدی قابلیت Homescreen shortcut را به وضعیت پرکار درآورید.

سامسونگ

سامسونگ نیز مدت هاست قابلیت قفل گذاری بر روی برنامه ها و فایل های شخصی را در پسندیدن کاربران خود قرار داده است. دسترسی به این قابلیت ها توسط برنامه ای قدرتمند با عنوان Secure Folder شدنی است که به عنوان یک تدبیر جامع نزد کاربران شناخته می شود.

برای اینکه بتوانید از این قابلیت کاربرد کنید ابتدا باید گذرگاه Settings، سپس Lock screen and security و در ته Secure Folder را طی کنید. در این دسته باید وارد حساب کاربری سامسونگ خود شوید یا اگر آن را در پسندیدن ندارید، یک حساب کاربری جدید ایجاد کنید.

پس از اینکه به حساب کاربری خود وارد شدید، نوع شیوه تعیین هویت که می توانید بدست آن به درونمایه Secure Folder خود دسترسی پیدا کنید را انتخاب کنید. به عنوان نمونه بسته به مدل گوشی خود می توانید شناسایی از طریق پرتو انگشت یا عنبیه چشم را برگزیدن کنید. در نسخه های جدید از این قابلیت، گزینه ای با عنوان +Fingerprint نیز وجود دارد که فقط معرفی هویت با استفاده از یک انگشت خاص را شدنی می کند.

پس از تنظیم کردن قابلیت Secure Folder، آی آن در منوی برنامه ها قابل نگریستن خواهد بود. در این حالت برای ورود به این پوشه، تنها کافی است آن را لمس کرده و با به کارگیری سنسورهای نشانه انگشت یا شناسایی عنبیه چشم، هویت خویش را تایید کنید. پس از ورود می توانید با استفاده از گزینه های Add apps و Add files، به ترتیب نسبت به افزودن برنامه ها و فایل های مورد عقیده خود اقدام کنید.

اضافه کردن فایل ها به این پوشه رمزگذاری شده از طریق برنامه My Files نیز شدنی است. برای این کار، فایل موردنظر خویش را لمس کرده و چند لحظه نگه دارید؛ سپس وارد منوی اثر دیتا شده توسط سه نقطه عمودی شوید و گزینه Move to Secure Folder را گزینش کنید.

Vivo

Vivo نخستین شرکتی بود که توانست گوشی های خویش را به سنسورهای نشان انگشت یکپارچه با نمایشگر مجهز کند. طبیعی است اگر بدانیم محصولات این شرکت، اجازه قفل گذاری بر روی برنامه ها و فایل های شخصی با به کارگیری این سنسورها را هم شدنی می کند.

برای فعال سازی این قابلیت در گوشی های Vivo می توانید از طریق یکتا از دو گذرگاه Settings، سپس Security and privacy و در آخر Privacy and app encryption، یا settings، سپس Fingerprint, face and password و در پایان Privacy and app encryption اقدام کنید.

هنگامی که این مسیرها را طی کنید، به وارد کردن یک رمز عبور دلخواه برای استفاده های بعدی از این قابلیت نیاز خواهید داشت. پس از ورود این رمز عبور، لیستی از برنامه های نصب شده بر روی دستگاه نمایش داده می شود که می توانید تعیین کنید برای استفاده از کدام یک از آن ها به استفاده از سنسور معرفی اثر انگشت بیچارگی خواهد بود.

برای استفاده مجدد از این قابلیت، باید از جانب کاربران رمز عبور تعیین شده در گام پیش و همچنین رمز صفحه نمایش وارد شود؛ اما در دفعات بعدی کاربران پروانه دارند از سنسور نشانه انگشت برای تایید هویت خود بهره‌گیری کنند. به این ترتیب این قابلیت به کاربران پروانه می دهد برای محافظت از بخشی از برنامه های خود، از سنسور اثر انگشت کاربرد کنند.

اما برای اینکه بتوانید بدست این حسگر از تصاویر و ویدیوهای شخصی خویش نیز مراقبت کنید، باید به پوشه ای که به چهره پیش فرض در برنامه مدیریت فایل ها تعبیه شده است مراجعه نمایید. به دو طریق می توان به این پوشه دسترسی پیدا کرد؛ در طریق نخست می توانید برنامه مدیریت فایل گوشی را مفتوح کنید و سپس وارد پوشه ای با عنوان File safe شوید. در شیوه دوم باید راه Settings، سپس Security and privacy و در پایان File safebox را طی کنید.

در نخستین ورود به این پوشه، از شما درخواست می شود رمز عبوری که در گام پیش تعیین کرده اید و وانگهی رمز قفل صفحه نمایش گوشی خود را وارد کنید. بعد از این کار گوشی به چهره خودکار، میزان علاقه مندی به استفاده از سنسور نشانه انگشت برای ورودهای بعدی را جویا می  شود. برای اینکه بتوانید فایل های مختلف را به این پوشه رمزگذاری شده اضافه کنید، تنها بس است در برنامه مدیریت فایل ها، فایل موردنظر را یافته و سپس آن را لمس کرده و برای چند لحظه نگه دارید. در گام پس از منوی ظاهر شده گزینه More و بالاخره Move into the file safe را انتخاب کنید.

شیائومی

شیائومی سایر فرآوری کننده گوشی های هوشمند است که در رابط کاربری خویش امکان قفل گذاری برای برنامه ها و فایل های شخصی را مهیا کرده است. برای اینکه بتوانید با به کارگیری سنسور نشان انگشت موجود در این گوشی ها، دسترسی به برنامه های گوناگون را اندک کنید، باید وارد برنامه Security app شوید و بر روی آی پرتو داده شده با نام App lock کلیک کنید. در گام پس باید یک رمز عبور یا یک PIN را وارد کرده و برنامه هایی که هدف قفل گذاری آن ها را دارید، گزینش کنید. به این ترتیب از این پس هرگاه هدف داشته باشید وارد این برنامه ها شوید، باید با استفاده از سنسور اثر انگشت هویت خویش را تایید کنید.

اگر قصد دارید در گوشی های شیائومی، فایل های شخصی خویش را از دیده‌ها مخفی کنید، نخست باید آن را به رابط کاربری MIUI 10 یا جدیدتر متعلق به آپدیت کنید. در این رابط کاربری قابلیتی با عنوان Hidden folders وجود دارد که دسترسی به این امکان را مهیا می کند. برای استفاده از این قابلیت پیش درآمد وارد برنامه File manager شوید و از منوی کناری، گزینه مشخص شده با عنوان Hidden folders را انتخاب کنید. هنگامی که این پوشه را لمس کردید، برای تایید هویت خود باید یک رمز عبور یا الگو را وارد کرده یا پرتو انگشت خویش را اسکن کنید. به این ترتیب دسترسی به این پوشه شدنی می شود.

شیائومی سه شیوه گوناگون را برای اضافه کردن فایل ها به این پوشه پنهان در عقیده گرفته است. در شیوه اول می توان با استفاده از برنامه File manager، فایل ها را به این پوشه اضافه کرد. برای این کار وارد این برنامه شوید و بعد از گزینش فایل مورد نظر، آن را لمس کرده و انگشت خویش را نگه دارید. در گام بعدی از راه منوی نمایش دیتا شده با سه نقطه، گزینه Hide را گزینش کنید.

روش دوم از طریق مسیر Hidden folder، سپس منوی سه نقطه و در ته گزینه Add files، دست یافتنی است. با گزینش این گزینه، همگی فایل های اندوخته شده در سیستم قابل نگریستن خواهد بود و می ‌توان به راحتی آن ها را برای وارد شدن به این پوشه برگزیدن کرد.

روش سوم نیز که برای اضافه کردن عکس ها و ویدیوها مورد کاربرد پیمان می گیرد، از طریق برنامه Gallery در برگزیدن کاربر قرار می گیرد. برای به کارگیری این روش، وارد این برنامه شوید و پس از لمس یک عکس یا ویدیو و درنگ برای چند لحظه، بر روی منوی سه نقطه کلیک کنید و گزینه Hide را گزینش نمایید.